[245] 66.3. Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski (...)

66.3. [245] Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski (...)
Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski kończącej temat nazwiska angielskiego lub francuskiego jest w języku polskim inne niż w języku oryginalnym, wówczas zakończenie tego nazwiska piszemy zgodnie z pisownią polską, a -e nieme i apostrof – jeśli występują – pomijamy:
Barthes [Bart], z Barthes’em, o Barcie;
Grant [Grant], z Grantem, o Grancie;
Ingres [Ęgr], z Ingres’em, o Ingrze;
Joyce [Dżojs], z Joyce’em, o Joysie;
Mauriac [Moriak], z Mauriakiem, o Mauriacu;
Proust [Prust], z Proustem, o Prouście;
Remarque [Remark], z Remarkiem, o Remarque’u;
Robespierre [Robespier], z Robespierre’em, o Robespierze;
Ronsard [Ronsar], z Ronsardem, o Ronsardzie;
Smith [Smit a. Smis], ze Smithem, o Smicie (a. Smisie).
Inne przykłady: Combes – o Combie, Descartes – o Descarcie, Manet – o Manecie.
UWAGA 1: Nazwiska typu Ustinov, Sainte-Beuve przyjmują w miejscowniku formę następującą: Ustinovo Ustinovie (a. o Ustinowie), Sainte-Beuveo Sainte-Beuvie (a. o Sainte-Beuwie).
UWAGA 2: Nazwiska odmienne, które mają w zakończeniu tematu literę -x, także przyjmują w deklinacji polskie końcówki, bez apostrofu, albo utrzymują w zapisie tematyczne -x-, np. HendrixHendriksa, z Hendriksem, o Hendriksie albo Hendrixa, z Hendrixem, o Hendrixie (por. 9.5., punkt d).
 
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego