III. Oznaczanie spółgłosek
W polszczyźnie ogólnej mamy następujące spółgłoski: b, b´, c, c´, ć, cz, d, d´, dz, dź, dż, f, f´, g, g´, ch (pisane też jako h), ch´, j, k, k´, l, l´, ł, m, m´, n, n´, ń, p, p´, r, r´, s, s´, ś, sz, t, t´, w, w´, z, z´, ź, ż (pisane też jako rz).
Oprócz tego sporadycznie, w wyniku upodobnienia fonetycznego do głoski następnej, mogą pojawić się inne spółgłoski, na przykład sz, cz, ż, dż zmiękczone przez pojawiające się po nich i lub j, tylnojęzykowe n przed k, g, udziąsłowione n przed cz.
Istotne różnice między wymową i pisownią dotyczą sposobu oznaczania miękkości niektórych spółgłosek oraz dwojakiego oznaczania w piśmie spółgłosek w polszczyźnie ogólnej w mowie dziś już nieodróżnianych (różnice w wymowie mają charakter wyłącznie dialektalny lub regionalny).