Chów pochodzi od chować (por. chów trzody chlewnej), które pierwotnie znaczyło troszczyć się o coś, potem przechowywać coś (w trosce o to), wreszcie ukrywać w ziemi, grzebać.

Czym innym huf – odział wojska. Od tego słowa, mającego źródło niemieckie, dziś przestarzałego, powstał hufiec jako zdrobnienie. Por. u Sienkiewicza, gdzie huf służył stylizacji – archaizacji języka i heroizacji bohaterów powieści: „Na tak pomieszanych wypadł pan Wołodyjowski z jazdą i siekł, póki potężne hufy jazdy nie przyszły im w pomoc”.