Czajnik pochodzi od rosyjskiego czaj, a to słowo zostało zapożyczone z języka chińskiego za pośrednictwem innych języków Azji.

Od innej chińskiej nazwy herbaty wywodzi się ostatnia sylaba w polskim słowie herbata. Ogniwem pośrednim była holenderska nazwa handlowa, której pierwszy człon, herba, po łacinie znaczy ‛zioło’, a drugi, thee, pochodzi z języka chińskiego. Herbata jest więc typową hybrydą, wyrazem złożonym z członów o różnym pochodzeniu.