Czas pojmujemy jako coś linearnego, co jest w ruchu (por. czas płynie, dni mijają, z biegiem lat) lub w czym sami się poruszamy (por. podróż w czasie, przenieść się w jakieś czasy).

Taka koncepcja czasu (której nb. współczesna fizyka nie podziela) każe mijające chwile traktować jako bezpowrotnie tracone. Dni zostają za nami jak słupy trakcyjne za pędzącym pociągiem, który się nie zatrzyma ani nie wróci w to samo miejsce. Dlatego czasem należy gospodarować roztropnie, większość ludzi stara się zamienić czas na pieniądze. „Czas to pieniądz” – mówi przysłowie, a inne zwroty ze słowem czas mu wtórują: „Szkoda czasu”, „Nie ma czasu do stracenia” itp.