Darwinizm – teoria ewolucji stworzona przez Darwina – zainspirował językoznawców.

Cała XIX-wieczna lingwistyka rozwijała się przy założeniu, że język to żywy organizm (jego komórkami miały być morfemy, czyli elementarne cząstki znaczące), że języki ewoluują jak gatunki w świecie przyrody i że obserwując podobieństwa i różnice między nimi, można prześledzić ich rozwój wstecz aż do wspólnego przodka, czyli prajęzyka – pnia w drzewie genealogicznym. Ta metoda badawcza okazała się bardzo płodna, przyniosła trwałe rezultaty.