Dech, w dopełniaczu tchu – to przykład tzw. supletywizmu, czyli odmiany wyrazu opartej na różnych, nieregularnie zróżnicowanych tematach fleksyjnych.

Inne wyraziste przykłady to być – jest, iść – szedł, ja – mnie, ty – ciebie, człowiek – ludzie, rok – lata, dobry – lepszy, zły – gorszy. Supletywizm bierze się z różnego rozwoju form tego samego wyrazu (np. z ubezdźwięcznienia pierwszej głoski w słowie tchu) bądź z połączenia w jeden różnych wyrazów, poprzednio niezależnych (jak było w przypadku rzeczowników rok i lato).