Dwoić się i troić

Dwoić się i troić
Czyli: być niezwykle aktywnym i ruchliwym. Samo dwoić się okazuje się za słabe, a przy tym odnosi się czasem do figlów świadomości; troić się daje poczucie ominięcia ważnego etapu poprzedniego, czyli właśnie dwojenia.
W sumie mamy efekt dynamicznego przyśpieszenia. Ktoś się najpierw dwoi, a potem, ponieważ to nie wystarcza, wręcz troi. Na tym koniec, bo czworzenia się nie ma. Mówimy tak o usilnych staraniach niezależnie od ich efektów.
Jerzy Bralczyk
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego