ŁĘG, ŁĘK

ŁĘG, ŁĘK
Łęg to podmokła łąka, zwykle w dolinie rzeki, a także las rosnący w takim miejscu, łęk zaś to m.in. element siodła, łukowate wygięcie w jego przedniej lub tylnej części. Oba wyrazy są pochodzenia prasłowiańskiego,
etymologicznie oznaczają wygięcie lub krzywiznę, ale pierwotne znaczenie łęgu dotyczyło zapewne łukowatego wygięcia rzeki w jej zakolu, a pierwotne znaczenie łęku – wygięcia jakiegoś przedmiotu, np. łuku (słowo to należy do tej samej rodziny wyrazowej). Na dawnych łęgach, zalewanych wodą, dziś często stoją wsie, o czym przekonują nawet ich nazwy, por. Łąg, Łężek, Załęże.
Mirosław Bańko
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego