ŁĘG, ŁĘK

ŁĘG, ŁĘK
Łęg to podmokła łąka, zwykle w dolinie rzeki, a także las rosnący w takim miejscu, łęk zaś to m.in. element siodła, łukowate wygięcie w jego przedniej lub tylnej części. Oba wyrazy są pochodzenia prasłowiańskiego,
etymologicznie oznaczają wygięcie lub krzywiznę, ale pierwotne znaczenie łęgu dotyczyło zapewne łukowatego wygięcia rzeki w jej zakolu, a pierwotne znaczenie łęku – wygięcia jakiegoś przedmiotu, np. łuku (słowo to należy do tej samej rodziny wyrazowej). Na dawnych łęgach, zalewanych wodą, dziś często stoją wsie, o czym przekonują nawet ich nazwy, por. Łąg, Łężek, Załęże.
Mirosław Bańko
 
zgłoś uwagę

Znaleziono w książkach Grupy PWN

Trwa wyszukiwanie...  
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego