STRUŻKA

STRUŻKA
Wtedy, gdy to zdrobnienie strugi. Gdy to kobieta-stróż, to stróżka. W liczbie mnogiej: strużki i stróżki. A jeśli mówimy o ubocznych produktach strugania, o wiórach?
Wióry mają ó zamknięte, o kreskowane – ale strugamy przez u otwarte, proste, zwykłe – więc strużki. Stróżka zaś może mieć do towarzystwa ostróżkę, która z ostrogą ma już mało wspólnego, choć jest jej dawnym zdrobnieniem, i teraz jest tylko nazwą miłego kwiatka polnego.
Jerzy Bralczyk
 
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego