Zwrot kierowany zarówno do dziecka (nawet pozostającego jeszcze w łonie matki), jak i do dorosłej osoby (nie tylko mężczyzny). Wprawdzie nieco ją udziecinnia, ale na tym właśnie polega magia wielu czułych słówek, sprowadzających dorosłą osobę do roli dziecka, dających jej jeśli nie gwarancję, to choćby złudzenie bezpieczeństwa i quasi-rodzicielskiej miłości. W zamian za to błogie uczucie chętnie godzimy się stać bąbelkiem, bobaskiem, dzidzią, niunią, szkrabem...

Rozkoszny bąbelek i nieco już doroślejszy bąbel korzystają z przywilejów dzieciństwa, m.in. mogą sobie do woli bąblować, czyli — jak tłumaczy jeden ze współczesnych słowników — „nic nie robić, leniuchować”. W formie zdrobniałej sympatyczny wydaje się nawet bąbel na pięcie.