brzydalu, brzydalku, brzydulo, brzydulu, brzydactwo

brzydalu, brzydalku, brzydulo, brzydulu, brzydactwo
Dwa pierwsze zwroty można kierować do stuprocentowego mężczyzny, wiadomo bowiem, że mężczyzna nie musi być piękny, skoro może imponować zdecydowaniem, galanterią, poczuciem humoru itp. Dwa ostatnie odnoszą się równie dobrze do mężczyzny i do kobiety (męski brzydul i żeńska brzydula w wołaczu przestają się różnić). Tylko trzeci, środkowy zwrot można skierować wyłącznie do kobiety — pozbawionej kompleksów na punkcie swojego wyglądu (o to jednak wśród kobiet dość trudno), pewnej własnej urody na tyle, że potraktuje to jako przewrotny komplement lub droczenie się. Inaczej znajomość może się brzydko skończyć...
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego