Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
Chełmicki
Znaleziono 27 wyników.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... Grochowiak po premierze "Popiołu i diamentu" w 1958 r. Maciek Chełmicki, brawurowo zagrany przez Zbyszka Cybulskiego żołnierz AK, który pod wpływem...
  • ... rozchodzić.
    We drzwiach "Monopolu" stał pulchny portier.
    - Cóż? - zagadnął go
    Chełmicki. - Wojna się skończyła. Tamten głośno pociągnął nosem. Oczy za okularami...
  • ... w sobotę, kiedy omawialiśmy całą tę historię, też nie wiedziałeś? Chełmicki milczał.
    - Nie - powiedział wreszcie. - Nie zastanawiałem się nad tym. - Szkoda...
  • ... barze. Krystyna obejrzała się w tamtą stronę. - Zdąży pani - mruknął Chełmicki. - Mogą zaczekać. Więc? - Co?
    - Zwolni się pani?
    - Powiedzmy. I dalej...
  • ... koniec wyprostował się. Podszedł do Maćka i wyciągnął rękę:
    - Bywaj.
    Chełmicki z trudem wydobył ze ściśniętego gardła głos. - Bywaj - powiedział cicho...
  • ... hałaśliwie rozmawiali i zanadto byli zajęci sobą, aby mogli usłyszeć.
    Chełmicki szukał tymczasem panny Krysi. Nalewała właśnie do kieliszków koniak, lecz...
  • ... Maciek zmrużył oczy: - Doświadczenie?
    - Może - odparła swobodnie. - Ale nie najlepsze.
    Chełmicki teraz dopiero wyjął z ust papierosa.
    - Kiedy przychodzi pani koleżanka...
  • ... tym większym skupieniu. Głębszej ciszy nie można było sobie wyobrazić. Chełmicki, chociaż stał daleko, bardzo wyraźnie widział ponad mrowiem głów barczystą...
  • ... zamyślony. Za nim, w odległości kilkudziesięciu co najmniej kroków, podążył Chełmicki.
    Dom nr 7 przy ulicy Zielonej był trzypiętrową kamienicą czynszową...
  • ... Przez chwilę milczeli. Andrzej znowu począł chodzić po pokoju. Wtem Chełmicki się podniósł:
    - Więc dobrze!
    Andrzej zatrzymał się przed nim. - Co...
  • ... Żeby człowiek słuchał tego w nie zburzonej Warszawie...
    - Ba! - powiedział
    Chełmicki.
    Wziął klucz od swego numeru i poszedł na górę. Najpierw...
  • ... czarnym ludzkim mrowiem i płynął w górze bezgłośnym blaskiem czerwieni.
    Chełmicki cofnął się pomiędzy groby. Machinalnie zdjął kapelusz. Kondukt bardzo wolno...
  • ... milicjanci za nim. Wóz ruszył. Niebawem zniknął w głębi rynku.
    Chełmicki cofnął się spod drzwi restauracyjnych i powoli poszedł przed siebie...
  • ... rzodkiewki, do mięsa sos tatarski i drugi - cumberland.
    - Pycha! - stwierdził
    Chełmicki.
    Obaj byli wygłodniali i rzucili się na jedzenie z żarłocznością...
  • ... porządkuje szpargałki notatek - będzie z tego jutro "szlagierek" kulturalny. Jan Chełmicki z "Kubusiem" Kobyłeckim, Grzegorz Jaszuński - nie tylko "życiowiec", ale i...
  • ... dokąd i po co. Zresztą mniejsza z tym, nieciekawy temat.
    Chełmicki stał zamyślony.
    - Ach, człowieku, człowieku - powiedział nagle - mieć rodzinę i...
  • ... do tego brał? Widziałeś się z Kacprem?
    W pierwszej chwili
    Chełmicki nie mógł sobie przypomnieć, o kogo chodzi.
    - Jakim Kacprem?
    - Nie...
  • ... tylko rachunki. - Tylko?
    - I te nigdy mi się nie zgadzają.
    Chełmicki rzucił papierosa na podłogę, przydeptał go i ręce znowu wsunął...
  • ... pogardliwie ręką i odszedł.
    - Zaraz będą mówić - powiedział chłopak do
    Chełmickiego. Tłum rósł. Nowi przechodnie zatrzymywali się. Nagle w głośnikach zachrobotało...
  • ... wzruszył ramionami. Nie wiedział. Stał, ponieważ stali inni. Ale pytanie Chełmickiego dosłyszał oparty nie opodal o rower wyrostek.
    - Komunikat mają nadzwyczajny...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego