Gajowiec
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... na wykłady, później obiadował z kolegami, a wieczorem w "salonie" Gajowca wertował papiery, liczył, dodawał, notował, robił wyciągi przeglądając stosy papierów...
- ... opiekuństwa nad Polską były dzieje niektórych ludzi, zwanych przez pana Gajowca "wielkimi polskimi charakterami".
- Ktoś - mówił - roznieca wielką duszę w chłopcu... - ... o czym dowiadywał się od Baryki, na przykład o pracach Gajowca - nieciło w jego duszy zgryzotę śmiertelną, mękę serdeczną, astmę duchową...
- ... starzyzną, przeszłością, historią, gdyż wydarzyło się przed jego urodzeniem, dla Gajowca było świeżuteńkie, prosto z igły, właśnie nowe, tym nowsze, im...
- ... olbrzymiego, na czym czucie zawisnąć by mogło. Rozumiał prace owego Gajowca, prace surowe i na nic niebaczne, wszczepione jak pług w...
- ... przedstawiał jako pospolity ryfa albo zwyczajny burżuj, naraz w opinii Gajowca nabierał barwy zupełnie nowej, którą mu dawało postępowanie dzielne i...
- ... dość zyskowne zajęcie, toteż z zapałem pracował. Dzięki literackiej pasji Gajowca miał zarobek i na pewien czas byt w Warszawie zapewniony...
- ... wiadomości, które czerpał z wykazów, statystyk i rubryk urzędowych.
Książka Gajowca miała być nabita faktami, naładowana jak nabój. Do kogo to... - ... osobistość dla młodego medyka sympatyczna, pociągająca, ciekawa - budziła na wargach Gajowca śmiech sarkastyczny albo i zgoła pogardliwy, bo w tamtych, zaśniedziałych...
- ... z Cezarym wskazywał palcem na kilka cudów. Pierwszym "cudem" pana Gajowca było, rzecz prosta, wskrzeszenie państwa polskiego. Drugim "cudem" było odparcie...
- ... szczątki, ułamki, druki, papiery. Nabrał tego pojęcia w rozmowach z Gajowcem. Gdy Gajowiec o tym wszystkim mówił, Cezary zżymał się i...
- ... skądinąd bliski, nadzwyczajnie przydał się do tej właśnie roboty. Pan Gajowiec nie chciał "okradać" skarbu i wykonywać swej pracy siłami podwładnych...
- ... snobizmem. Cezary nigdy nie mógł w sedno utrafić.
Pan Szymon Gajowiec, dążący wszystkimi swymi siłami do przedstawienia Polski najistotniejszej, takiej, jaka... - ... przebywać wypadło, są zbiorowiskiem ruchliwych i gadatliwych próżniaków.
Pan Szymon Gajowiec poza urzędowymi pracami, które mu ogrom czasu zabierały, i niezależnie... - ... zgadzał się, lecz nie płonął entuzjazmem do "złotego". Gdyby pan Gajowiec wiedział, o czym myśli ten młody człowiek w trakcie jego...
- ... ostatecznej, nie dość było siły fizycznej jednego człowieka. Toteż pan Gajowiec szukał pomocy Cezarego Baryki.
Ten inteligentny i pracowity młody człowiek... - ... otwartej bramie ogrodu, ażeby ich tam wepchnąć i schwytać. Pan Gajowiec wspominał blade twarze tych ludzi, tych pierwszych żołnierzy sprawy niepodległości...
- ... niezdobyte fortece w gruz się rozsypały. Modlitwa zrobiła swoje...Pan Gajowiec, urzędnik legalista, wiele tego rodzaju wynurzeń powierzał swemu młodemu sekretarzowi...
- ... defilujących przed Belwederem.
- Dziwna, przedziwna jest siła modlitwy - mówił pan Gajowiec.
I oto przypominał pewną swoją modlitwę przed obrazem zamazanym przez... - ... Ale się tą zimną, ścisłą, nieefektowną prozą nie mógł przejąć. Gajowiec marzył jako o szczęściu swym, o ideale swego życia - o...
