chybotać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... do olbrzymiej latarni morskiej. Wymacał daleko na pustyni kolumnę świateł, chybocących raz w górę, raz w dół, to na boki, jakby...
- ... właściwie taka obrączka. Złota. Z cieniutkimi łańcuszkami. Na końcu każdego chyboce maleńka perełka. Tych perełek - pięć albo cztery?
- Cudownie pan grał... - ... zatłuszczoną księgą siedzi rabi Eleazar i pałąkowate, przezroczyste jego ciało chyboce się jak trzcina pod podmuchem tchnienia bożego. Rabi Eleazar ben...
- ... i przesiąść się na statek. Woda chlupoce o zbutwiałe belki, chyboce się mostek. Wzrok raz po raz zawrotnie przecina w najrozmaitszych...
- ... deska.
Na tym jednym końcu Antoś,
na drugim Tereska.
Ej, chyboczą się wesoło,
chyboczą się ładnie.
Co to jedno frunie w... - ... kichy neonów, białe sztychy jarzeniówek, dym przypalanych hamburgerów. Ruchome schody chyboczą się, każdy stopień z osobna, jak krzesełka poniemieckiego wyciągu narciarskiego...
- ... jednym końcu Antoś,
na drugim Tereska.
Ej, chyboczą się wesoło,
chyboczą się ładnie.
Co to jedno frunie w górę,
to to... - ... jak stado krów, już stuknie i wzbogaci właściciela, ale nie chybocząc się według jakiś swoich własnych chęci przebiega obok o palec...
- ... znowu zeszły na dół. Nie dano im pospać. Marta niosła chyboczącą świeczkę, po co? Przecież wszędzie pali się światło. Wszędzie słychać...
- ... wybałusza. A potem nagle ktoś nie wytrzymuje długiej łechcącej
pauzy, chyboczącej się jak linoskoczek, grożącej jakimś panicznie niepohamowanym upadkiem w dół... - ... mieście porozwłóczonych cegieł, złuszczonych fasad, wygasających świateł, niebieskich nocnych tramwajów chyboczących się z wolna po sfalowanych szynach, pojedynczym reflektorem rozświetlających ciemne...
- ... Jego własne wargi układały się w kształt słów.
Ukląkł na chyboczącym się pokładzie wśród wielu śpiących, rozłożył wolno ręce.
Pod czaszką... - ... płucze spódnice.
Teraz ja z dziećmi tańczę w nurcie rzeki,
chyboczę się na podwodnych głazach.
Wchodzimy coraz głębiej w jej pamięć... - ... bardziej. Drzewa pochyliły się w niskim ukłonie, anteny zaczęły się chybotać jak zeschnięte badyle i mrok ogarnął podwórko. Za pasem drzew...
- ... pasować do każdej epoki. Chybotała się lampa w ręku Santany, chybotał jej płomień, tańczyły cienie. Postawił ją na podłodze, wyjął skądś...
- ... krzyknął i pchnął z całej siły Henryka.
Ten zachwiał się, chybotał przez mgnienie oka na krawędzi rusztowania, aż runął w przepaść... - ... czasami i pośrodku ścieżki, tuż przede mną, jakby jeszcze się chybotał,
bo go matka nie zauważywszy, potrąciła. Nagle z tego buta... - ... za stratę zapłacić! Ale czym on zapłaci?
Okręt przechylał się, chybotał, podskakiwał, jakby miał wylecieć w powietrze,
zapadał nagle w głąb... - ... koszuli i spodniach prostego kroju, mogłem pasować do każdej epoki. Chybotała się lampa w ręku Santany, chybotał jej płomień, tańczyły cienie...
- ... rozhuśtanego oszalałym sztormem okrętu. Taca w jego rękach bujała się, chybotała, gdy ją wreszcie doniósł do wózka, była już prawie pusta...
