dławić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... się nad przypadkiem Jamrożego.
W lecie roku 2001 prasa aż dławiła się od wystrzeliwanych z prędkością kulomiotu słów: "PZU słono przepłacił... - ... oczywiście! Ale że cierpiała głód inny i słowa w sobie dławiła niewypowiedziane, bo pisać nie było kiedy i nie pisanie było...
- ... nie zasługuje na szacunek. Rosja jest tym bardziej odrażająca, że dławiła i przytłaczała Polskę jako państwo, jako kulturę, jako mit.
Polacy... - ... Plater i Ducha Puszczy, żeby wyśmiać moje
królestwo, moją Albanię!
Dławiła mnie wściekłość i łzy. Zerwałam
się z ławeczki i zostawiając...
- ... się z pyłu, lekkiej zawiesiny, zdmuchniętego popiołu z fajki, która dławiła ambasadora. Czokidar uchylił ciężką bramę, ogród zdawał się spać w...
- ... kawałku chleba
z kiełbasą "na przegryzkę" i dużym kieliszku
wódki. Dławiłam się z upokorzenia, gdy dziękowali
i przepijali do Katarzyny, która... - ... jego miejscu. Czy pozwalałby na przemoc w swoim imieniu, czy dławiłby krytykę, gwałcił sumienia... - Piotruś wyraźnie rozmarza się i już widzę...
- ... gniew. "Taki mózg !
Strzaskać, rozwalić ten łeb! Tuman! Dureń Boryczko!" Dławiło go w gardle, oczy przysłoniła łzawa mgła. Z tamtej strony... - ... już ostatni raz oglądasz taką noc w górach Ghatu... Wzruszenie dławiło jak w chwili pożegnania. Jakże bardzo pragnął wywołać Margit, niech...
- ... pole i w łąki, nie ściskało mnie w dołku, nie dławiło w gardle.
Przechodziły koło mnie, i moje ręce nie rwały... - ... falował w czarnej zawiesinie, meble chodziły. Zaciemnienie do połowy zaciągnięte dławiło lękiem przed tym, co na ulicy. Pod czaszką pulsowały czerwone...
- ... pod drzwiami jak pies. Spazmatyczne łkanie więzło mi w gardle, dławiło, zaczynałem się dusić.
I wtedy właśnie usłyszałem te straszliwe słowa... - ... w stronę oczyszczonego włazu. Doznała takiego uczucia, jakby ją coś dławiło, odbierało zdolność poruszania się. Lecz trwało to krótką chwilę. Otrząsnęła...
- ... konia i dobrze ubranych ludzi.
Uczucie głębokiego wstydu i żalu dławiło serca Huberta i Gabi.
Gdy dopytali się w końcu o... - ... łykała pozostawione dla niej zimne kluski. Coś ją
jednak tak dławiło w gardle, że zdołała zjeść
zaledwie kilka. Nie patrząc na... - ... że Margit musi ukrywać, bo ją utraci. Na samą myśl dławiło go w gardle, zaciskały się pięści jak do obrony.
Muszę... - ... nie może wstać. Jego serce tłukło się, podjeżdżało pod gardło, dławiło.
Wiedział już, czyją śmierć zwiastuje nocny krzyk elfiego widma. Życie... - ... skulonych na stogach pod słomianymi czapami. Wybierały młodych, niewinnych chłopców, dławiły pocałunkami, brały w posiadanie. Wargi ich miały smak ziół i...
- ... Polak zjechał z drogi i zaczął slalomować między pniami. Aż dławiły ostrym zapachem rozjeżdżane paprocie. Teraz pod górkę. Jeszcze w bok...
- ... słuszność. Duma podnosiła
się we mnie natychmiast jak ognisty słup! Dławiły
mnie łzy, obraza, żal i wściekłość i jedyną
myślą, która...
