Parametry wyszukiwania

W kontekście wyrażenia
Długość cytatu
dławić
Znaleziono 212 wyniki.

Korpus Języka Polskiego PWN

Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
  • ... dopływ gazu, pootwierano okna. Kiedy przyjechała policja, smród gazu jeszcze dławił, palił w gardle.
    Innego dnia Krzysztof P. biegał po klatce...
  • ... płynęła na Jawę jego żona i cztery córki. Czas jakiś dławił w sobie tragedię osobistą, nadzorował prace nad sadzonkami. Dane mu...
  • ... ruszało się od wszy.
    Był to okres, kiedy tyfus plamisty
    dławił Rosję. W latach 1919 - 1922 miało tam zachorować pięć milionów...
  • ... do ucha. Rzeczywiście nie mógł dłużej wysiedzieć w dusznym pomieszczeniu. Dławił się wszechobecnym fetorem potu, kiepskiego tytoniu i wilgotnych, grubych tkanin...
  • ... pod maszt niby
    mokry gałgan rzucony przez praczkę.
    - Trzymaaać! - Petesuchos
    dławił się własnym krzykiem.
    Ludzie kalecząc ręce uczepili się wielkiego śliskiego...
  • ... Widocznie dopadli w pościeli - szepnął Konstanty. Odór krwi i potu dławił, pomimo że stali pod otwartym niebem, brakowało powietrza. Niemiecki lekarz...
  • ... chichotem. Lucjan położył się z powrotem. Przez kilka minut Zygmunt dławił się swym śmiechem.

    ROZDZIAŁ IV
    Tak więc trzech młodych literatów...
  • ... dłonią do wielkiej patelni pełnej ryżu i jarzyn. W kuchni dławił swąd spalenizny, potu i dymu z papierosów.
    - Sab - przeraził się...
  • ... zdań o "miazmatach"
    Irzykowski zakaszlał, zrobił się czerwony, jakby się
    dławił, i bez zająknienia wygarnął, że był w życiu od młodości...
  • ... Adrii", stałam się człowiekiem drugiej, a może nawet trzeciej kategorii? Dławił ją dziwny, przenikający lęk, nie potrafiła go wytłumaczyć...
    Dlaczego on...
  • ... Chodź, Kamyk. Czas wracać."
    Z żalem opuściłem Nocnego Śpiewaka. Płacz
    dławił w gardle. Kara nie była na miarę winy. Co zrobiła...
  • ... do odmarszu. Kalias niewiele jadł, bo ościsty i suchy chleb dławił go i drapał w gardle. Schował więc, jak inni, prawie...
  • ... w zielony sad,
    Aż ją w olszynie zaskoczył gad.

    Skrętami
    dławił, ująwszy wpół,
    Od stóp do głowy pieścił i truł.

    Uczył...
  • ... dowiedzieli. Człowiek kwilił tylko, dygotał, wciągał głowę w ramiona i dławił się zdzieranymi z gnatów ochłapami. Pies warczał i odsłaniał zęby...
  • ... chodziło, że się cała tak paliła
    jak świeca, że się
    dławiła rozpaczą, oburzeniem
    i łzami, że nie mogła już ani chwili...
  • ... Idziemy na gestapo.
    Zerknąłem znowu na teczkę. Myśl o gestapo
    dławiła mnie.
    - Dokumenty są prawdziwe - zapiszczałem. - Niczego się nie boję. W...
  • ... i miasteczka traciły niekiedy wszystkich mieszkańców, wielkie miasta były sparaliżowane, dławiła je śmierć i lęk przed śmiercią. Pisał współczesny lekarz: "Tak...
  • ... ze mną.
    - Mam - odpowiedziała z radosną gotowością, która aż go
    dławiła. - Tylko czy na chwilę warto?
    Zaśmiał się szczęśliwy, pomagał jej...
  • ... wydawało ci się przerażająco puste. Zabijała cię ta późna miłość, dławiła tęsknota. Poczucie winy mieszało się z nadzieją, że gdzieś tam...
  • ... pomawiani o zdradę narodową. "W okresie komunizmu atakowano partię, że dławiła płace na rzecz radzieckich mocodawców - pisze Poznański. - Przed groźbą podobnych...
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego