dławić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... zwitek papierowych jednostek monetarnych.
- Ty to nazywasz pieniędzmi?
- Reszta - wyszeptał, dławiąc się napływającą do ust krwią - Leży na książeczce.
- Leżeć zaraz... - ... nimi niepowstrzymanie, buzując ogniem zrodzonym z łatwopalnych w suszy traw, dławiąc gryzącym dymem. Później przemknęły chyłkiem wilki, kosmate, zziajane, skoczyły wpław...
- ... się do pryczy palacza.
Siedzieli ramię w ramię, sapiąc i dławiąc
się zmęczeniem i - teraz dopiero - potężnym,
obezwładniającym uczuciem ulgi.
- Nie... - ... sprzedawcy zupy jarzynowej i wydrwigrosze z małpkami, przebranymi za żołnierzy.
Dławiąc klakson, Terey z trudem rył sobie drogę w ciżbie, odsuwali...
- ... znany), toteż umierałem już nieomal ze śmiechu, krztusząc się i dławiąc, gdy chłopczyk, ufny w swój talent humorysty, coraz sugestywniej wcielał...
- ... z Kurzego Targu.
Nad miejscem zbrodni wisiała groza. Groza okropna, dławiąca, skręcająca kiszki. Groza straszna.
Tak straszna, że do momentu nadejścia... - ... roznosił mu przeszywający ból. Krew pulsowała w skroniach. Ogarnęła
go dławiąca senność. Płoszył ją wołaniem:
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda... - ... opadło na dachy domów i zwisało nad chodnikami jak ruchoma, dławiąca mgła.
Widmarowi nigdy w życiu nie udało się przypomnieć sobie... - ... chyba ludzie z Saskiego Ogrodu.
Bo w życiu Adeli istniała dławiąca ją jak koszmar
i powtarzająca się codziennie zmora, a tą... - ... programie roku 68. Ale tutaj pogrążamy się w rafinadę duszną, dławiącą, chorobliwą, w której granice zostały celowo przekroczone - co dalej? W...
- ... przemoc pradawną a wielmożną człowieka nad ludźmi - pańskość władnącą i dławiącą, ciężką jak klątwa rzucona na zgarbione grzbiety - Już napływały zewsząd...
- ... razu inaczej się czuję.
Na ulicy zapadła już noc. Gęste, dławiące od woni powietrze stało nieruchome.
- Chwileczkę, proszę zaczekać, ja zaraz... - ... co istnieje. Ta niezniszczalność powoduje
nie kończące się następstwo skutków, dławiące swoim ciężarem. Złamać to prawo,
unicestwić taki lub inny zły... - ... Błoto pełzało po skórze, ucisk
na piersi zamienił się w dławiące objęcie. Myśli
kłębiły się w głowie Awaru: wołać o pomoc... - ... w hałasie, wilgotnym upale, zlewane potokami monsunowych deszczów, to znów dławiące się w obłokach kurzu, zawsze wśród odpadków, śmieci i robactwa...
- ... przez plecy matki.
- Dosyć - przerwał kupujący. - Niech zaśpiewa.
Powstrzymując gwałtownie dławiące ją łzy Arsinoe łagodnym jak plusk fal o zmierzchu głosem... - ... po podróży. Świt wpadł bladą smugą, powietrzne mleko, cierpkie i dławiące, ani kropli wiatru, sztywno. Podobno pod Łysicą spadł pierwszy tej...
- ... dusił go cierpki zapach tlącego się nawozu pod glinianą kuchenką, dławiące perfumy i odór potu.
Bezradnie wracał do ambasady. Znał tutejsze... - ... i fajki za cholewą szukał.
Dopieroż kurzenie zaczęło się srogie, dławiące kwaśnym, smrodliwym dymem -- I nie wiadomo, czy od tego dymu... - ... po
drugie, oderwany i ostatecznie uwolniony od dogmatyzmu
abstrakcjonistów, od dławiącego tabu antynatury.
1959
Abstrakcja - za i przeciw1
Czemu purytanizm nawet...