dławić
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... mamy.
Dominika wzdycha rzewnie. Nigdy nie nauczy się
myśleć bez dławiącego w gardle smutku o tamtym
dalekim czasie, znanym jej ze... - ... nie jest znów tak daleko..." pomyślał gdy otrząsnął się z dławiącego strachu i skryty w przyjaznych teraz chmurach wracał do bazy...
- ... męką usta, oczy rozszerzone przerażeniem i nieludzką tęsknotą, wśród kłębów dławiącego dymu. Potem poprzez dym przebijać się jęły czerwone języki ognia...
- ... bohaterów, których życie tak bardzo zaczęło nas obchodzić. Czujemy bezradność, dławiącego gardło momentu, kiedy jest już za późno, by cokolwiek zmienić...
- ... oddychać płuca Pawła. Był to moment okrutny jak
umieranie, poczucie dławiącego braku wszystkiego. Pełen boleści osunął się twarzą
na deski. Musiał... - ... i męcząca jak niewykrztuśny kaszel. Patrząc na takiego gościa, doznawał dławiącej wściekłości i nie uspokajał się, dopóki nie stracił go z...
- ... Jeffa Bezosa (twórca największej księgarni internetowej Amazon). W skostniałej Europie dławiącej przedsiębiorczość zbyt wysokimi podatkami i obciążeniami na cele socjalne podobny...
- ... należało zwabić, a potem uwolnić od łańcucha,
wrzasku kwok i dławiącej woni chlewu. Gospodyni na złość,
kundlowi - jak myślał - dla pełni... - ... w jej pokoju to była ulga, wytchnienie dla mnie po dławiącej samotności we dwoje, patrzenia na Lenkę godzinami jakby przez szybę...
- ... to trwa? Nawe t ja nie jestem w stanie zmierzyć dławiącej nas ciszy i tamtej dziwnej muzyki.
Ale już po kilkudziesięciu... - ... prędzej i zabronił dzieciom wychodzić z domu. Pomimo tej obrzydliwej, dławiącej niepogody Widmar słaniał się przez cały dzień po mieście, niecierpliwie...
- ... że sąd nie wydał na razie wyroku, nie ma tak dławiącej wymowy, jak obecny w takich przeświadczeniach jakiś zdumiewający element przyzwolenia...
- ... pływał w kleistym roztworze sacharyny, tężejącej mazi, ciągle zwiększającej objętość, dławiącej, szturmującej nos i zaciśnięte wargi.
Ponownie musiał użyć ręcznika.
W... - ... ostatnim wielkim poetą, który pisanie utożsamiał z wyswobodzeniem się z dławiącej monotonii realności, rozrywaniem jej seriami iluminacji, rozbłysków Nieoczekiwanego. Sto lat...
- ... spuściwszy głowy. Polluks zbiegł po schodach pod pokład do niskiej, dławiącej wyziewami ludzkiego potu i odchodów izby, gdzie przykuci do ław...
- ... w obronie gwałconej konstytucji i praw krajowych...
- Powstać przeciw despotyzmowi dławiącemu naród! - zakrzyknął Wysocki.
- Otóż piękne słowa! Lecz z czym gorliwszym... - ... buchnęły mi do oczu. Zaczął się śmiać, jakby
wtórując temu dławiącemu mnie kaszlowi, i ni to pytał, ni stwierdzał,
haroszaja krupczatka... - ... ten wstrętny chłód!
Wicher przebiegł przez taras, taki duszny i dławiący, że pot wystąpił wszystkim na ciele jak gorąca para.
- Brr... - ... powstańców zmalała, że pokrywają oni jeszcze Szerszeni jak pęk gałęzi dławiący ognisko, lecz prędzej czy później ogień pożre ich i znów...
- ... zwyczaju. Nałożył opatrunek w ciągu sekundy..."
Na sali operacyjnej był dławiący upał. Siostra przełożona ze zdenerwowania jeszcze się trzęsła, chora cicho...
