mamrotać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... toaście kieliszek. Znowu uśmiech.
Dla kogo szczęście, dla tego szczęście, mamrotał w duchu Hunt, scrollując pamiętnik Numeru 5. Ale to prawda... - ... doświadczony ja krzyknął: Nie!
Na czoło Santany wystąpił pot.
- Wiedziałem - mamrotał. - Wiedziałem. Samuraj. Chryste Panie, ja... - Wyglądał, jakby został opętany.
- Co... - ... laskami skręcili ku uniwersytetowi.
- Dobre są ludzie w tej Warsiawie! - mamrotał Wawrzoń okręcając postronkiem brzemię już nieco uszczuplone.
Zarzucił je na... - ... posiadaniu mędrców - odparł Tymon, nie otwierając oczu.
- Odwieczne Prawo Pustkowia - mamrotał krępy Kolorak ze skudloną brodą. Twarz naznaczona rytualnymi bliznami i...
- ... znienacka, zachłysnął się lurą - poszła mu przez nos bańkami.
- Nieee - mamrotał wycierając nos - ja nieee...
- A Wacek? Mów, Wacku, czy ci... - ... trwale przybrał pozycję stojącą, z rękami skrzyżowanymi na piersiach.
Irek mamrotał tylko:
- Ale co ja? Co ja z tym?... Jaki tu... - ... on się mógł podziać, zawsze go trzymam tu w przegródce... - mamrotała, wchodząc za mną i zapalając światło w przedpokoju. - O, jest...
- ... a Iw bawiła się lub odrabiała lekcje w sąsiednim pokoju, mamrotała przekleństwa lub ściszonym szeptem rozmawiała sama ze sobą. Iw wsłuchiwała...
- ... gdy sanitariusz psując zapałki jedną po drugiej, zapalał go, siostra mamrotała:
- Jakiż to naprawdę nieszczęśliwy dzień!... Dźwięk rozległ się po raz... - ... się w tym bagnistym powietrzu.
- Mam parabelkę Kolumba, mam parabelkę, -mamrotała szeptem przez zęby, jakby obiecując sobie, że może się zemścić... - ... siebie mało zrozumiałe, ale napełniające go niejasną otuchą okrzyki.
- Data... - mamrotała dość rozpaczliwie. - Dzisiejsza data! Po moim trupie!... Data!...
O pierwszej... - ... jak panienki...
- Myślałbyś ty lepiej o ludziach aniżeli o rybach - mamrotała zgorszona matka. - O Baśce...
- Dajcie spokój, matka. Czyż nam nie... - ... nią poufale jawiącej się w myślach twarzy. "Policzek, jaki chłodny" - mamrotała niewyraźna myśl, gdy do dłoni przygarnęło się gładkie powleczenie poduszki...
- ... siedział skulony, czaił się, żeby mi powiedzieć coś bardzo niedobrego... - mamrotała, nie wypuszczając jego dłoni.
- To nasz sąsiad - roześmiał się lekko... - ... puścił i żyły nacierał. Potem sprowadzono zaklinaczkę aż z Białegostoku.
Mamrotała niezrozumiałe słowa niezliczoną ilość razy, nieustannie podwajając
szybkość recytacji, aż... - ... przyszłą synową; nie przywitała jej nawet, tylko coś gderała i mamrotała, zła i niezadowolona.
Od tego dnia stał się Wojtek jak... - ... pojawiała się to z tej, to z innej strony i mamrotała niby modlitwę. Później kazał mu wstać i wziął z powrotem...
- ... natychmiast zamknęła za mną drzwi.
Nie wiedziałem, jak się zachować. Mamrotałem zakłopotany, że ja tylko na chwilę, przejazdem niejako, ale muszę... - ... chaos; słyszał tylko skądś z daleka, jak własne jego wargi mamrotały bezładnie:
- Czekaj... Tak przecież nie można... Zawiozę cię do domu... - ... szybko wyszedł do garderoby.
I znów cisza zapadła, czyjeś głosy mamrotały w gabinecie, a od strony kawiarni sączył się poprzez ściany...
