mrok
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... ra-ra!"
Galowy idzie, wydłuża krok,
Bo już dokoła zapada mrok,
I głos puchacza leci przez knieję.
W oddali chatka babci... - ... kończyły się urwane schody. Siedział tam długo w jakimś otępieniu. Mrok, jak bezwonny przywiązany do miasta dym przeczuwanych pożarów, wysmużył się...
- ... nietoperz. Płochliwie wirował nad głową chłopca, aż zapadł gdzieś w mrok. Było coraz bardziej ponuro i coraz straszniej. Mały detektyw szedł...
- ... palcach rogowe, żółte szpony
Wpijają się bezwiednie i bezboleśnie w mrok
I leżę tak uśpiony, bezwiednie wydłużony,
Od ciebie oddalony sam...
- ... piosenkę ze swej nieistniejącej przeszłości:
- Argentina, Arrr-gentinaaa...
Zejście w mrok
Być może - ale tylko być może - on mówił prawdę i... - ... na nas ślepe pnie...
Coś się nocą w borze dzieje,
Mrok nie mija, dzień nie dnieje,
Bór bez duszy trwać nie... - ... Toteż w dramacie romantycznym duchowym zmaganiom sprzyja szczególnie atmosfera nocy -
Mrok metaforycznie spowijający czas, spowijający przestrzeń. Noc wizualnie unicestwia wszystko, co... - ... porywa nas, i wybiegamy z sali, na dworze zapadł już mrok, jest listopad, a więc i tu, na południu, słońce wcześniej...
- ... grobie;
Zepchnąłeś mnie na dno dołu w ciemność i w mrok śmierci,
Ale ja wołam do ciebie, o Panie...
Lecz choć... - ... bardzo szerokie drewniane łóżko i nocna szafka; panował tu stęchły mrok i alkowa zdawała się być bardzo oddalona od słonecznego pokoju...
- ... znikania płomyków w sali poczęło się
ściemniać, aż wreszcie zapadł mrok zupełny. Co
się dalej działo , nie wiem. Ogarnięty trwogą wybiegłem... - ... było podejście doń. Podążający za Cieniem zajrzał. A tu i mrok nazbyt głęboki. Więc wszedł. Ojalika ciężko westchnęła, obejrzała się za...
- ... zamieszkać wraz z tobą w miłosnym obłędzie.
Czemuż dusza w mrok dąży? Czemu losem zwie go?
Nigdy razem! A wpobok czas... - ... się położyć. Przymknął tylko ciążące powieki. Poczuł ulgę. Wniknął w mrok jak w bezgłośną pustkę. Przestał nagle drżeć. O niczym nie...
- ... coś nagle z ciemności; w innych scenach - pełnia księżyca. Ale mrok. Przestrzeń wypełniają nie postacie, lecz dźwięki: szum nadlatujących duchów i...
- ... poczuł grunt pod stopami. W końcu - chciałoby się powiedzieć. Wokoło mrok, nie sposób było niczego dojrzeć. Wielorybie zamarły w bezruchu, tworząc...
- ... w koncepcji ogólnej szczęśliwości naszych nędznych idealistycznych tchórzów - jest tylko mrok zmechanizowanej szarzyzny. Tak - indywiduum w ogóle skończyło się. Możliwe, że...
- ... się jar,
Jar kalinowy.
Z daleka idzie, z daleka
Ten mrok, co kwiatów się zrzeka.
Gdy płosząc ospałą woń,
Chłód powiał... - ... zerwał się służbiście, zapalił światło pośród liści. Narzeczona czmychnęła w mrok jak jaszczurka. Mijając wyprężonego żołnierza, który ruszał podkręconymi wąsami, jakby...
- ... ją za rękę. Długi, ciemny korytarz, kamienne kolumny, może posągi... Mrok. W nim szepty, ciche jak szum wiatru.
Drzwi. Nieskończenie wiele...
