nie śmieć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... Na pogrzebie Stalina, przed trzydziestu laty, żaden z jego opryczników nie śmiałby ucałować martwych warg wodza ludzkości: bałby się paść trupem.
- Spotkania... - ... pojęcia o naukach przyrodniczych, ale wiadomo było także, choć nikt nie śmiałby powiedzieć tego otwarcie, że za ten swój słuch właśnie posiada...
- ... sodomię, pozbawianie dziewictwa, zgwałcenie krewniaczki i wielu innych, których wymienić nie śmiałby duchowny już trzysta lat później. Trzeba też pamiętać, że do...
- ... drzewo, ale coś niewzruszonego w moim dotychczasowym, niedługim
jeszcze życiu. Nie śmiałbym jednakże odwodzić go od zamiaru, chciałem
tylko odwagi sobie dodać...
- ... że nigdy bym pana... - Völlinger nie mógł wydusić słowa "oszukać". - Nie śmiałbym...
- Niech pan przestanie - przerwał mu Mock. - I opowie mi o... - ... pytanie dotyczące limitów finansowych. Oczywiście chodziło mi o samą szklarnię, nie śmiałbym pytać o całe przedsięwzięcie. Ale czy to przez niedosłyszenie, czy...
- ... pan naleje jeszcze raz, chcę z panem wypić brudzia.
- Wspaniale, nie śmiałem proponować.
- Niech pan nie śmie więcej być taki nieśmiały, dobrze... - ... sam. Towarzyszyła mu bujna piękność o posągowych kształtach, nad którymi nie śmiałem dłużej się zastanawiać, bo najlepsza z żon czyta w moich...
- ... ze stanowiska i że jest takim samym bezrobotnym jak ja. Nie śmiałem go o to zapytać.
- Ale niech pan nie wierzy pozorom... - ... mojej pieśni przyłączył się drugi głos.
Tak sympatyczny intruz, że nie śmiałem obejrzeć się, kto zacz, ani go przepędzić.
Czysty, bardzo melodyjny... - ... wątpliwościami podzielić się z Kasią; ale ona ciągle płakała i nie śmiałem drażnić jej pytaniami.
- To była bardzo sympatyczna psina - odezwał się... - ... przyjąć jednego z nich w tę swoją głodną mordkę, ale nie śmiałem podejść bliżej i niby przypadkiem dotknąć ich ręką czy choćby...
- ... się na łożu, leżał zamknięty w sobie, jak
skrzywdzony chłopiec.
Nie śmiałem pytać, czy to bardzo bolało.
We mnie samym odma mózgu... - ... puścił, że już mało co go
czułem w swoich dłoniach. Nie śmiałem zniżyć spojrzenia, by się
przekonać, czy te ręce jego jeszcze... - ... poza kratą półmrok nie był tak gęsty jak w
kościele. Nie śmiałem mu jednak powiedzieć znowu nie i tylko podniosłem
na niego... - ... koniec przypomniał, to któż to był, u diaska?
Mimo ciekawości nie śmiałem się obejrzeć, aby go nie spłoszyć
przedwcześnie.
Natomiast postanowiłem go... - ... panem. Plecy, hm. Miałem zaszczyt być świadkiem odprawiania nabożeństwa twórczości. Nie śmiałem przeszkadzać, a za słaby jestem na to, by nie skorzystać...
- ... i żółte listki ziela pachnącego jak wtulone w sen ciało.
Nie śmiałem im odmówić i śpiewałem dalej, póki nad rzekę nie zeszła... - ... Jaśka opartą o kolana wdówki, zawróciłem do domu.
Poza tym nie śmiałem iść do ojców Jaśka, gdyż nigdy u nich nie byłem... - ... było co próbować. Usiadłem na pryczy, przeżuwałem suchy chleb i nie śmiałem nawet sięgnąć po gorący płyn, bo musiałbym do nich podejść...
