nie śmieć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... za 10 czy 15 lat będzie elementem wszystkich porozumień europejskich. Nie śmiałem już pytać, czy zdaniem Jawlińskiego Rosja za 15 lat przystąpi...
- ... wskazanym krześle i nie wiedziałem, co dalej ze sobą robić, nie śmiałem dopytywać, co się stało; nie czułem się dostatecznie domownikiem po...
- ... krótkim uczuciu zawodu doznaję jakby ulgi.
Warszawo! O ciebie już nie śmiałem robić kontraktu z Matką Boską, ale przysięgam, że modliłbym się... - ... A jeśli był jednak ten d ół wydarzenia, o którym nie śmiałem pomyśleć? "Synu, dziś zacznie się, ale Opatrzność Boża..." Dotychczas wsłuchiwałem...
- ... się stąd zabierał, bo zostaję przeniesiony gdzie indziej, jest ukaz.
Nie śmiałem pytać - dokąd?, lecz chciałem zabrać ze sobą jedyną rzecz, jaka... - ... powtórzył to słowo, jakby chciał je ponownie na jaw
wydobyć.
Nie śmiałem pytać go o nic.
Więc ze mną milczącym dreptał dalej... - ... potrafi przystosować. Proszę.
Tylko ja myślałem, że... Może po imieniu.
Nie śmiałem proponować. Bardzo proszę.
Albert.
Maksymilian.
Dziękuję.
To mecz ostatniej szansy... - ... Ale że i Wiktoryna da się unieść ciekawości, o tym nie śmiałem nawet marzyć! Ach, mamo, pozwól mi się pośmiać choć przez...
- ... przy stole wzbudzały we mnie wewnętrzny protest jak dawniej, ale nie śmiałem się z nim spierać: życie było po jego stronie.
Pewne... - ... też ogromnie suszyło po wódce i nie przespanej nocy, ale nie śmiałem zamówić piwa przy Renacie. Chciałbym się przejąć jej entuzjazmem, ale...
- ... pan, o czym mówiliśmy? - Coś jakbym trochę słyszał, panie dyrektorze.
Nie śmiałem, ale było słychać aż na Rynku.
Pan dyrektor ma głos... - ... nauczył polski poeta.
Lecz czując przy sobie wychudły grzbiet starca, nie śmiałem mu tego powtórzyć - nad tą ziemią, której oddał wszystko, co... - ... tych, którzy pierwsi odkryli piękno Tatr zimą, wdarli się w nie śmiało i jeździli tam, gdzie ich fantazja narciarska poniosła. Prowadził ich...
- ... piasku. Głód wyzierał z ich smutnych, starczo pomarszczonych twarzyczek. Dzieci nie śmiały się i nie hałasowały; głębokie, czarne oczy patrzyły bez żywości...
- ... wszystko aż się przewracało
ze złości i upokorzenia.
- Żebyście mi nie śmiały pchać się do
tamtych bachorów! - zapowiadała im groźnie. - Bez
łaski... - ... spowita rzadkim mrokiem. Rozchylone usta chciały o czymś mówić, lecz nie śmiały. W tym momencie nadleciał bezgłośny powiew, co zaszeleścił jej sukienką...
- ... Obiad gotowy!
Przerażone dzieci poznały głos Agaty, ale się odezwać nie śmiały.
Bazyliszek odwrócił łeb grzebieniasty, jeszcze straszliwiej najeżył pióra i jaskrawymi... - ... wiedziały, że są poszkodowane o sześć groszy na kurczęciu, ale nie śmiały się upomnieć. Sekserki z Wolskiego są rozsądne. Może szef się...
- ... się Wieśniewicz. Dowcipkował, a kiedy dowcip jego wywoływał protesty albo nie śmiano się, na poczekaniu występował z nowym. Najsłabiej reagowali na jego...
- ... nędzny wśród
wielkich rybaków i rzemieślników przewyższających go o głowę. Nie śmiano go
zatrzymywać. Ręce tylko wysuwały się ku niemu i pełnym...