nieomylnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... alarm kosmolitowy!
Z szeregu cyfr, którymi rozjarzył się ekran komputera, nieomylnie wyłowił dwie: rój kosmolitów spotka się ze statkiem za dwadzieścia... - ... bronią w Abisynii.
Nie ma logicznie pewnej metody pozwalającej łączyć nieomylnie szereg następujących po sobie przejawów ludzkiego bytu. Do takiego właśnie... - ... nami sztormy i burze, ale
jestem doświadczonym wilkiem morskim i nieomylnie wyprowadzam naszą
galerę z każdej przygody. Gorsze bywa budowanie pokładu... - ... dziwactwem, monomanią, brzydotą, poniżeniem i dokoła nich rozsnuje sieć podłych, nieomylnie do zguby prowadzących intryg. Wśród zmieniających się ludzi, przedmiotów, form...
- ... i krzyczeć jakieś wyrazy bez związku i treści.
Czuła tylko nieomylnie, że Hubert był reżyserem tej wesołej sztuki i na niego... - ... pojawiał się w różnych wariantach. Jak wspominał po latach, ów nieomylnie rozpoznawany do dzisiaj motyw miał być jednocześnie ilustracją postaci Luke'a...
- ... wnętrzu. Lizała rozcięty brzuch kluchowatego szczenięcia, przewracała łapami inne, zmierzające nieomylnie ku jej sutkom. W sierści podobnej do puchu roiło się...
- ... się dyskretnie
bez zbędnego oświetlenia, bez widocznej załogi,
jakby kierowane nieomylnie przez bezduszny
mechanizm. Czołgi powoli opierścieniały
śpiące miasto.
Ktoś przechodził... - ... kobiecości. Stanęła mu w pamięci z całą wyrazistością. Przypominał sobie nieomylnie kształt jej nagości, ramiona, piersi, uda. Zalotne i przekorne kusicielstwo...
- ... się, przewróci do tyłu przez pokład. Cała sztuka to wybrać nieomylnie te kilka stopni pomiędzy za mało a za dużo, pomiędzy...
- ... po czym znowu zamykałem oczy i oddawałem się rozmyślaniom.
Wiedziałem nieomylnie, że jestem zakochany. Nie tak naiwnie i po dziecinnemu jak... - ... drogę zawsze przemierzałam w samochodzie i to w nienajlepszym stanie, nieomylnie ustalam kierunek. Powietrze ciągle bardzo ciężkie, rozdygotane upałem. Jestem zlana...
- ... rozmówców jest nieporównana. Rozświecał miejsce dla mnie ciemne szybko i nieomylnie. Skoro przenikał tekst, musiałem się zgodzić, że właściwie ocenia akompaniament...
- ... więcej już nie cierpiał przez twoje milczenie,
I co noc nieomylnie i niepostrzeżenie
Od tęsknot opętany u nóg twoich blednę.
Usta... - ... opiera się na - nietzscheańskiej z ducha - demaskacji psychologicznej. Gombrowicz odsłania nieomylnie sprzeczności czy ułomności, którymi dzieło naznaczyło duszę pisarza. Pokazuje także...
- ... Marta-śmieszka, dusza każdego towarzystwa,
wulkan energii i optymizmu, decydująca nieomylnie jak wyrocznia.
Krytykująca śmiało poczynania ojca, brak inicjatywy u mamy... - ... góry, spod sklepienia, dobiegł łopot błoniastych skrzydeł i syczący chichot, nieomylnie sygnalizujący obecność liścionosów i wespertylów.
- Przyszedł tutaj, morderca, zabijacz! Wiedźmin... - ... stały się zbyteczne, skoro każdy posiada w sobie głos, dyktujący nieomylnie co czynić należy, a czego nie należy. I łaska albo...
- ... się w chowanego. Młodziutki Obserwator odnajdywał ukrytych w różach towarzyszy nieomylnie, jak prowadzony niewidzialną nitką. W innym rozpoznałem Wędrowca, gdy zniknął...
- ... w maju 1842 roku, usłyszała nagle śpiew słowika i przeczuła nieomylnie, że to dziecię jest obdarzone przez bogów wielkimi talentami.
Na...
