pokornie��
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... was, hamanów, palcami wytyka.
- Już nie ma naszego wojska - zdołał pokornie wyjaśnić Kajaki, włóczony za włosy.
- To gdzie Polek?
- Ja nie... - ... czekać na siebie. Pies podwinął ogon, słuchał z uwagą i pokornie, patrząc wiernie w oczy swego pana.
- Polek! - wołał już z... - ... życia i śmierci, zmalał do rozmiarów niedopałka swego biełomorkanała. Czeka pokornie, aż wyczerpie się piekielna energia. W końcu pada upragnione: Pojechał...
- ... pojawią się gwiazdy ściągnął do Arco prawdziwe morze ludzi. My pokornie odczekaliśmy w kolejce, by oddać swoje ubranie do szatni, a...
- ... kaja się, za siebie i za tę dziewkę... Pana Boga pokornie suplikuje, gromnicę świeci i dzwonkiem poświęconym loretańskim wstrząsa na otuchę...
- ... uśmiechnął się demonicznie.
- Co za szkoda. Chyba będziesz musiał bardzo pokornie prosić o przebaczenie za wszystkie krzywdy i obraźliwe słowa. A... - ... chłopu kolana - - O Jezu! Dyć ja nietutejszy, wielmożny panie! zawołał pokornie.
Lecz twarda ręka nie puszczała karku.
- Do ratusza, łajdaku... do... - ... Pawła Brzezickiego ze stanowiska dyrektora naczelnego firmy. Ten jednak, zamiast pokornie odejść, zwraca się do sądu o uchylenie decyzji ministra i...
- ... złości i dziwnego upokorzenia.
Co on ma teraz zrobić?!
Czekać pokornie pod drzwiami?
Była za pięć dziesiąta. Może są w ogródku... - ... binokle i pokiwał z wyrzutem głową:
- Ech, ludzie, ludzie!...
Ojciec pokornie spuścił głowę, wyszedł z balii i włożył swoją burkę. Matka... - ... świerkowych łupek. Po drugiej stronie Jaskuli, na szczycie wzgórza biegnącego pokornie ku niebu, stały smutne i rzadkie, a niebieskie od bliskiego...
- ... od stołu do stołu i kłaniali się -jeden nisko i pokornie, drugi sztywno i jakby od niechcenia.
- Poproszę, bo się zmieniamy... - ... różniło to nagranie od sesji z polskimi artystami?
. Harówkę znoszę pokornie. Trochę utrudnia sprawę brak snu - sypialiśmy po cztery godziny na... - ... lepsze życie ani się dopominał o swe człowieczeństwo, lecz prosił pokornie o grosze.
Tego wieczoru, tej nocy właściwie, Trzecia Barykada śpiewała... - ... Kto taki? - spytał burmistrz - jaka ona? Mówże, panie bracie, zrozumiale.
- Pokornie dziękuję Jego Wysokości. Lat temu już dwadzieścia przeszło, kiedym tu... - ... Właśnie - pokiwał głową Joachim Pażych. - I nie
tylko.
- Nie wiedziałem - pokornie prawie wycofał się
chłopak.
- Przynieś wody, synu. - Stary człowiek wstał... - ... oto na podwyższeniu dostojnie kroczącej postaci cesarskiej - - i prosić, prosić pokornie o dobroć, o wejrzenie na krzywdy, o sprawiedliwość...
Był tak... - ... że opuszczony Francuz, zrozpaczony i bezradny, "od dworaków opuszczony" przyjdzie pokornie do nas i zaofiaruje nam wspólne i zgodne poszukiwania. Może...
- ... placka wędrowały
z rąk do rąk, kubek dotykał wielu ust. Pokornie zniżali głowy, klękali, zasłaniali
twarze. Całowali kubek, zanim umoczyli w... - ... dłuższą chwilę wpatrywał się w Szarleja. Potrwało nieco, nim Szarlej pokornie spuścił oczy, a i tak dało się miarkować, że spuścił...
