szurgać
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... niż prawdziwym gniewem, Widmar nie licząc się z okolicznościami zaczął szurgać po schodach, wywołując nieznośny hałas. Bełkotał i mamrotał przy tym...
- ... jest znacznie za tłusta - Gospodarz jakoś nie odchodził; kręcił się, szurgał pantoflami, chrząkał intencjonalnie...
- A to zdarzenie, co, panie żołnierzu... hę... - ... Drugi parobek, stojący po tamtej stronie okna, niecierpliwie wycierał nos, szurgał butami, wreszcie zaczynał: - Raz pieczeń wieprzowa, trzy porcje millanaise, dwa...
- ... w sali dansingowej słychać było rytmiczne głuche uderzenia bębna i szurganie butów tańczących na parkiecie - ktoś tam śpiewał głosem chrapliwym i...
- ... ostentacyj zawiódł gościa do jadalni. Nastąpiły ukłony i nóg szarmanckie szurganie, bo wraz zjawiły się u stołu - "sfrunęły", jak mówił pułkownik...
- ... jazgot pobożny trzykroć odmówionej zdrowaśki; ciżba ludzka z wzdychaniem a szurganiem dźwigała się z kolan. Powstał i Derkacz za innymi.
A... - ... lecz wnet pochłaniał je szum jednostajny - - ginęły w ciągłym, niespokojnym szurganiu wielu spiesznych stąpań.
Kiedy niekiedy, dudniąc głucho, przetoczyła się jak...