wyniośle
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... przyprasowanym, w niebieskich binoklach i długim paltocie, organizator przechadzał się wyniośle i obojętnie wśród grup manifestantów, którzy tego dnia po raz...
- ... Nie sądzisz, Maryjko, że miejskie dzieci są straszne?" Maryjka odpowiedziała wyniośle: "Sądzę, że miejskie dzieci są bez serca." A ja długo...
- ... hamowaną złością.
Zoja spłonęła rumieńcem.
- Nic mi do tego - odparła wyniośle.
Jerzy nagle stracił panowanie nad sobą. Chwycił Zoję za ramiona... - ... umiała, on - bo nie chciał. Pozostawiła ich samym sobie: ją wyniośle milczącą i jego - wściekle walącego w ściany kwadratowym łbem. Jak...
- ... Nie sądzisz, Maryjko, że miejskie dzieci są straszne?" Maryjka odpowiedziała wyniośle: "Sądzę, że miejskie dzieci są bez serca." A ja długo...
- ... a usłużyła mu sama Formoza. Czarodziej bez skrępowania zaczął jeść, wyniośle lekceważąc wygłodniałe spojrzenia reszty kompanii. Na szczęście, reszta też nie...
- ... Moja odpowiedź była kategoryczna i trochę niegrzeczna, bo Wiktor milczał wyniośle całe dwie pieśni, po czym roztokował się na dobre: "strzelaj...
- ... rozstrzygnąwszy kwestię na niekorzyść czarnowłosej pani, już miała ochotę odpowiedzieć wyniośle, gdy nagle spostrzegła, że mała dama nie wygląda na osobę...
- ... nie drży w mojej posągowo spokojnej twarzy.
- Uwolnić ich - rzucam wyniośle i biali ludzie
odchodzą ze spuszczonymi głowami, zgnębieni moją szlachetnością... - ... najwyraźniej tego nie dostrzegał.
- No, cóż to z wami? - zapytał wyniośle. - Czego się tak gapicie, rycerzu? Tak, do was mówię, panie... - ... to kiedyś wyprorokowano.
- Ja już podjęłam decyzję - powiedziała zimno i wyniośle, wstając i oburącz odrzucając na kark swoje piękne włosy. - Zaczynajmy... - ... mogę ci pomóc - zaofiarowała się Aurelia.
Konrad spojrzał na nią wyniośle, lecz już jakby z pewnym odcieniem przebaczenia.
- Cóż - rzekł przez... - ... chowając twarz na piersiach przyjaciela, aż Kolumb stęka, a dotychczas wyniośle obojętna na jego wezwania Niteczka spada na Ola jak kotka...
- ... i kapelusiku, jak zwykle ładna, jak zwykle zdenerwowana, wpatrywała się wyniośle w obiektyw, ale Aurelia wiedziała, co się zawsze kryło pod...
- ... Adamowej i z tego powodu przyjęcie nowej synowej wypadło nieco wyniośle.
Danielowa Ostrzeńska była młodsza od panny Barbary, miała lat siedemnaście... - ... konia, których jako bydlęciu nie szczędził
sobie - i minął go wyniośle, nie zwracając nawet uwagi na jego
przypodchlebne okrzyki:
- Pochwalony! Nie... - ... mają taki łatwy dostęp do Doroty, a mnie traktuje ona wyniośle i jakby pogardliwie, gdyż pewnie domyśla się, że bardzo mi...
- ... nie podchodź! Ten sam, co odpisywał zadanie i rogalik wtykał, wyniośle odpali: "Odwal się, znajduchu!"
Razu pewnego P'an podsłuchał: na wielkiej... - ... nie cisnął latarką o bruk.
- Głupstwo, głupstwo. - mruknął i pomyślał wyniośle i z trudem: "Wielkie mi rzeczy!... Pozostanę samotny!"
Obecnie rozważania... - ... rytmu, z fortepianu nic nie wynikło... aż tu raptem...
Żona wyniośle spojrzała.
- Niech ciebie o to głowa nie boli. Z fortepianu...
