zmartwienia
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... w powietrzu i trwała chwilę zawieszona, jakby wypatrując, a on zmartwiał cały; po dobrej minucie rozrzedziła się i bezszelestnie wsiąkła w...
- ... nigdy. Skulony puścił się biegiem skrajem chruśniaka, dopadł sernika. I zmartwiał. Nie było drabiny, a o wspięciu się po wygładzonej dębinie...
- ... chmurą stojącą
na połowie nieba. Zwrócił wzrok ku horyzontowi i zmartwiał.
Szło za nim morze.
Jak okiem sięgnąć, rozciągała się spieniona... - ... nich z czerwoną latarką dawał znak, by się
zatrzymać.
Wojciuch zmartwiał. Miał wprawdzie słowacki dowód,
drugi już, i nazywał się Wojtech...
- ... swoje życie. Władysław zobaczył świetny, przesadnie ugrzeczniony uśmiech Róży - i zmartwiał.
Jadwiga dziwiła się.
- Czemu nie poasystujesz swojej mamie! Czemu nie... - ... Po dwóch tygodniach wrócił mąż i jak ją zobaczył, to zmartwiał. Teresa nie mogła podnieść się z łóżka, takie miała napompowane...
- ... I głos Milenki. Bawią się, pomyślał. Wyszedł zza drewutni. I zmartwiał.
- Milena!
Milenka, jego jedyna żyjąca córka, jego oczko w głowie... - ... To po naszemu. To rozumiem. W tym jest siła.
Joanna zmartwiała z bólu stoi oparta o Zabawnisię, która patrzy po kolei... - ... Wiesz, jakie słowa powtarzał ten podwładny? Chcesz wiedzieć?
- Tak - Sophie zmartwiała. - Chcę wiedzieć.
- Ten człowiek powtórzył kilkakrotnie "pańska żona" - Elisabeth aż... - ... jakiś zapach. Nikły, delikatny, znajomy zapach, kojarzący się ze szpitalem.
Zmartwiałam. Miękka rękawica duńskiego policjanta... Temu facetowi coś upadło! Pułkownik nie... - ... się, że to jakieś sześcienne i piramidowate resztki skał, porosłych zmartwiałą i zeschłą roślinnością. Ale i to wrażenie rozsypywało się w...
- ... czekał długo, aż niespodziana trwoga ścieknie jak czarna woda ze zmartwiałego serca. Pomyślał z rozpaczą, że omal nie krzyknął...
Począł posuwać... - ... zębami. Z kością ludzkiej nogi uczyni to samo.
W Adasiu zmartwiało serce.
- Jezus Maria... Jezus Maria... - szeptał gorączkowo.
Po głowie zaczęły... - ... Kasia unikała wszystkiego, co mogłoby zamącić atmosferę domu, wprowadzić irytację, "zmartwić tatusia", jednym słowem - przeszkodzić miłości.
Ten system, tak podświadomie upragniony... - ... do zadania, tu służba, a tam wychodne...
Otóż muszę was zmartwić: nie ma wychodnego! Walczyć, nawet zginąć - to jeszcze nie wszystko... - ... tym jedzenia mieli mało, a w dodatku byli źli i zmartwieni. Iść naprzód ochota, ostatnich sił dobywasz i pędzisz, ale wracać...
- ... ze swych uśmiechów, zbiegł z werandy.
Po przekąsce pierzchły wszelkie zmartwienia. Paragon zagwizdał swoje "Ri - fi -fi", wsadził ręce w kieszenie... - ... ujrzeć zielone brzegi Persji. Nieprawdopodobnie to brzmi. Zielone brzegi Persji".
- Zmartwienia? - zagadnął przechylając się w jej stronę od sąsiedniego stolika.
- Ciekaw... - ... łóżka, wyruszyliśmy z powrotem do Wielkich Łuk.
Twarz Tekli ze zmartwienia pociemniała jeszcze bardziej. Odkąd aresztowali Gawriłę, "Cyganicha" śtraciła swą zwykłą... - ... mi na myśl, gdy spytał dociekliwym tonem: jakie
jeszcze mamy zmartwienia?
- Taką obstrukcję, Jaka mi się w życiu nie zdarzyła! - zawołałem...
