ściemnieje
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... kartę na stół - z tą zazdrośnie strzeżoną tajemnicą to Zygmunt ściemniał. Oszukiwał sam siebie. Chciał się podzielić niebologią, choć zarazem wstydził...
- ... słupów na drugie, trafiony czołowo najbliższy czarny kłąb rozdwoił się, ściemniał. Nagle cały obraz zaczął drgać.
W owym momencie, kiedy część... - ... nie jest za gorące, lecz gdy - uspokojona, że materiał nie ściemniał brązowym śladem - zaczynała płynnie prowadzić żelazko po parującej bieli, każdy...
- ... Las na Papierni stał się seledynowy, potem zielony, w końcu ściemniał i zanurzył się w cieniu.
W maju kwitł sad Misi...
- ... jaśniej; czary antyoporowe oraz klarujące czyniły widok lustrzanie wyraźnym.
Nieboskłon ściemniał aż do głębokiego mroku zimnego kosmosu, weszli na orbitę Ziemi... - ... Waranasi. "Nie ma znaczenia, czy ty wierzyłeś i czy on ściemniał, czy nie. Powtórzyłeś za nim mantrę, a to działa, niezależnie...
- ... kumplem sam na sam i on ruszył do ataku. Nie ściemniał o zakochaniu czy nieudanym własnym małżeństwie. Szczerze powiedział, że to...
- ... odpowiedział Zygmunt.
Rubin, oprócz muzycznego zacięcia, miał też przypadłość gawędziarza. Ściemniał koncertowo i na dodatek często w swoje słowa wierzył. Jego... - ... diwky na hryby..."
Chłopiec zapatrzył się w rzekę: toń osobliwie ściemniała, jaskółeczki-podloteczki muskały ją kosym lotem, step porósł liśćmi starego... - ... Użycia Broni oraz regulaminowego zatrzymania, a bateria radiotechniczna jak zwykle ściemniała na sprzęcie, symulując ćwiczenie strzelania do celów. Część kadry starym...
- ... przyjdzie. Pamięta, że nawet kiedyś obruszyła się na niego, spochmurniała, "ściemniała na twarzy", gdy podczas jakiejś dysputy literackiej zabrał głos pan...
- ... pieniądze na bilet, a chociaż nie przyznałam się nikomu i ściemniałam, że zgubiłam ten banknot, po ich minach widziałam, że mi...
- ... ciekawość?
- Po to - wskazał na leżącą na wozie sosnową trumnę, ściemniałą od deszczu. Padało już słabiej i przestało grzmieć. Burza przesuwała... - ... od pian. Łodzi nie było widać, tylko powoli obracające się ściemniałe pod słońce trójkąty połatanych żagli błąkały się skrajem nieba jak...
- ... te schody. Może było sam lakier zrobić, to by trochę ściemniało. Klepkę będzie miał dębową, do tego.
Nie, to tutaj też... - ... i nawet smukłe trawki nie drgały. Mówiliśmy szeptem. Czym bardziej ściemniało się, tym warkot latających chrząszczy stawał się częstszy.
Od czasu... - ... poszła na górę do Żeni, na Teklę byłem obrażony. Szybko ściemniało się i nuda zalegała dom. Tak minął pierwszy dzień nowego...
- ... strony czarnego morza połączyły się i przeniknęły. Powietrze pod nimi ściemniało, jakby zaszło słońce, zarazem pojawiły się w nim niepojęte, gnące...
- ... kąciku oka.
- Przywaliłam go gałęziami i kamieniami. Byle jak, wyznaję. Ściemniało, musiałam tam przenocować. Bandyci wciąż kręcili się w okolicy, słyszałam...
