Obiecanej&lt;/&gt;<br>Nastąpiła chwila rozstania z Damaszkiem, ale ludzie Abrama niechętnie odchodzili, bo miasto ze swoimi bazarami i wesołym gwarem dostarczało im wielu rozrywek. Wałęsali się całymi dniami w ścisku ludzkim i z podziwem gapili się na towary pochodzące z dalekich stron świata. Do gustu przypadła im również najbliższa okolica. Wszędzie ścieliły się pola uprawne i łąki, a na stokach wzgórz widać było gaje oliwne oraz sady uginające się pod ciężarem moreli i migdałów.<br>Abram, nie zważając na zadąsane miny domowników, wydał rozkaz wymarszu. Długa karawana objuczonych osłów i żałośnie pobekującego bydła pociągnęła na południe. Po pewnym czasie dostała się na tereny