mistrz ceremonii (czyżby poznał moją sybarycką siłę?) uraczył mnie śledziem po polsku z jabłkami za 8 zł, który w karcie egzystował obok pasztetu babci Aliny z domową konfiturą z brusznic - 10 zł, oraz regionalnego &lt;dialect&gt;bundzu&lt;/&gt; z pomidorami i świeżą bazylią - 12 zł. Potraktowałem to jako rozgrzewkę, przed główną walką, lecz śledziowe &lt;foreign&gt;banderillas&lt;/&gt; nieźle wbiło mi się w skórę.<br>Zaprawdę, powiadam wam, że to był polski śledź-marzenie. Cierpliwie wymoczony w aromatycznej zaprawie z dodatkiem przypraw, podkreślających sos składający się ze śmietany, pieprzu i winnych jabłek. Lekko słodkawa śmietana potęgowała końcowy efekt przystawki, dla której warto było odwiedzić hacjendę "Litwor". Gdyby we