było precyzyjnie określić, gdzie kończy się krokodyli kadłub, a zaczynają skrzydła - po prostu jego bryła stopniowo rozszerzała się od przodu i jednocześnie spłaszczała, przechodząc w szczątkowe płaty nośne, przy końcach opadające nieco ku dołowi. To niesamowite wrażenie potęgowane było przez dwa wyraziste wlotowe chwyty powietrza do silników, które niczym ogromne ślepia tego potwora umieszczono w górnej części maszyny, gdzieś w połowie między dziobem a ogonem. Efektu dopełniały motylkowe stateczniki, osadzone po bokach kadłuba nieco z tylu tych "oczu". Te stosunkowo niewielkie, lekko uniesione ku górze i cofnięte ku tyłowi metalowe płyty stanowiły płaszczyzny sterujące na podobieństwo bocznych płetw potwora.<br>W mikroskopijnej