wszystkich. Była bowiem grupa mieszkańców Warszawy, w której śmiertelność wynosiła tylko 18 na tysiąc rocznie. A była znów inna, w której śmiertelność przekraczała 40 na tysiąc. Grupę pierwszą wspomniana ankieta oznacza nazwą "bogatych". Grupa druga to robotnicy. Zdarzało się i tak jak na przykład zdarzyło się w roku 1886 - że śmiertelność wśród robotników warszawskich wyniosła 57,2 na tysiąc. Oznaczało to, że niemal co siedemnasty człowiek z klasy robotniczej umarł w tym roku. <br>A jednocześnie w gabinecie doktora Judyma i w gabinetach innych lekarzy było pusto. Czy domyśliliście się już, dlaczego? Po prostu dlatego, że zarobki robotnicze nie pozwalały na leczenie