stał czarny głośnik. <br>I nagle głowę zaludnili mu obcy żołnierze idący ze Wschodu, strasznie tupiący butami w rytm tej muzyki. I ojca zobaczył, jak się cofa, jak oczy zasłania przed szrapnelami, jak mu pada w ramiona. <br>Przetarł oczy. Byle na plebanię. <br>Wracał, ustawiwszy busolę na biały piec, co stał w środku tej ziemi, co ciągle z rąk do rąk. "Chodzę po drogach, które wydeptał lud tutejszy, basztami wytyczył rycerz teutoński, a teraz pancerny najeźdźca ze Wschodu rozjeżdża te szlaki, żeby dalej, wciąż dalej. Otrząsnąć się z majaków na jawie i wrócić do mapy wojskowej. Palcem dotknąć fortyfikacji. W imię Historii spisywanej