stał jak skamieniały. Poruszał tylko bezwiednie wargami. Jego uniesiona w górę ręka opadła nagle i w tej okropnej ciszy dało się słyszeć:<br> - Niech was &lt;orig&gt;donder&lt;/&gt; świśnie!<br>Powiedziawszy to, powiódł zbaraniałymi oczami po milczących i pokornych twarzach studentów. Znowu zapanowała cisza. Sierżant energicznym ruchem ręki przeciął nagle powietrze.<br> - Niech to &lt;orig&gt;donder&lt;/&gt; świśnie! Panowie, wybaczcie, posądzałem was, że to wy straszycie na zamku, a teraz... Teraz sam już nie wiem. Panowie! Jako pracownicy nauki musicie mi pomóc w rozwiązaniu tej dziwnej zagadki. Bo jeżeli ja tu jestem komendantem posterunku, to, do jasnego ogórka, nie powinno straszyć na zamku.<br>Antoniusz wysunął się do przodu