zasapany sierżant, kiedy znaleźli się na koronie baszty.<br>Niskie chmury wisiały nad murami. W mroku bezszelestnie krążyły nietoperze. Ocierały się niemal o ramiona i głowy. W dole szumiał niewidoczny las, a niżej, nad jeziorem, mrugały światła przystani. Stali chwilę w milczeniu. Sierżant skierował zdumione spojrzenie na Antoniusza.<br> - Niech to &lt;orig&gt;donder&lt;/&gt; świśnie! - powtórzył. - Ani słychu, ani dychu... Nikogo.<br> - Nikogo - odpowiedział jak echo Antoniusz.<br> - Co się mogło stać? - odezwał się zza jego pleców stłumiony śmiechem głos.<br> - To dziwne - podjął sierżant Antczak. - Przecież brama na basztę była zamknięta...<br> - To bardzo dziwne - głos Antoniusza zabrzmiał grobowo.<br> - Przyznam się, że nie mogę znaleźć wytłumaczenia tej zagadki