skubany, zbudował podest, na nim postawił ten tapczan-maxi, przykryty biało-rudymi futrzakami. Wchodzisz na to leże po stopniach, jak król, kładziesz się - i masz cały widok za oknem jak na dłoni. Zimą podobno trochę wieje, ale co tam się jeszcze do zimy może przytrafić! A w nocy, jak miesiączek świeci - to nic, tylko słuchać "Księżycowej"! Cholernie romantycznie. Ledwie wejdziesz do tego pokoju i zobaczysz to łoże pod oknem i jego odbicie w ogromnym lustrze w rzeźbionych złotych ramach - a już chce ci się robić te rzeczy. Dobrze, że Ewa jest porządną dziewczyną. Miała przede mną tylko jednego, chyba nie kłamie