wyszedł na środek ganku i jęknął tak donośnie, że Hubert cofnął się na schodki, a klacz zastrzygła uszami. <br>- Panie, widzi pan przed sobą człowieka złamanego. Czy pan wie, co to było? To była szesnasta scena drugiego aktu dramatu pod tytułem "Beatricze i jej trubadur".<br>- A pan jest może autorem?... <br>- Autorem? Ach, panie! Tak właśnie sobie wyobrażałem, ale cóż! Nigdy, nigdy nie udało mi się napisać czegoś więcej niż szesnastą scenę drugiego aktu tego dramatu! Resztę diabli wzięli. Czy pan sądzi, że praca pomocnika pisarza gminnego, a w wolnych chwilach rzucanie dyskiem może człowiekowi zapełnić życie? <br>- Sądzę - powiedział Hubert stanowczo - że lepiej