smaczną kolacją, zapewnić godziwy nocleg i przede wszystkim spokojnie porozmawiać. Achacy milczał całą drogę. Odezwał się dopiero, gdy dotarli do komnaty, którą przydzielono Nonie.<br>- Źle się wędruje światem bez kolorów - powiedział w pewnej chwili i westchnął przeciągle.<br>- Źle się żyje w świecie bez kolorów - odparła natychmiast Nona i spojrzała na Achacego. Można zawsze było na nim polegać, choć miewał swoje humory. Kochany niczym rodzony brat.<br>Achacy jakby wyczuł te miłe myśli i uśmiechnął się do Nony.<br>- Co cię trapi? - spytał półgłosem po chwili i zamknął drzwi.<br>- Mam złe przeczucia.<br>Achacy rzucił na podłogę swoją sakwę i usiadł w fotelu. Dopiero w