człowiek, który uległ wdziękom czarownicy, zaczyna łaknąć ludzkiej krwi, po pierwszym zaspokojeniu potrzeba wysysania ludzkiej krwi staje się nałogiem; według tej szkoły, zmiany anatomiczne (wyrastanie przyssawki i kłów) mają charakter tymczasowy, wampir vel wampyr w trzydzieści pacierzy po dokonaniu swego dzieła przybiera postać ludzką, myląc w ten sposób wszelkie podejrzenia. Akademik Czun-Fen z Instytutu Mediewistyki w Pekinie twierdzi, że wampir zalęgający się wśród ludzi jest wytworem rewolucyjnych dążeń ludowych w szczytowym nasileniu ucisku feudalnego, Czun-Fen dokumentuje swą tezę fragmentami starych kronik, z których można się dowiedzieć, że ofiarami wampyra padali przede wszystkim możni; teza pekińskiego akademika nie znalazła uznania