brzmiały: amnestia, przedstawicielstwo narodowe, dopuszczenie Polaków do urzędów, swoboda sumienia, polski język urzędowy, legalny system rekrutacji.<br>Nie było tu mowy o niepodległości, nawet w granicach Królestwa. Mimo to Aleksander II w początku lipca odrzucił propozycje trzech mocarstw. Wówczas okazało się, że wcale nie są one gotowe do wojny, Francja i Anglia nie zdecydowały się nawet uznać powstańców polskich za stronę wojującą. W listopadzie Napoleon III, chcąc zasłonić swą dyplomatyczną porażkę, zaproponował zwołanie kongresu dla uregulowania w Europie wszystkich kwestii spornych. Tę myśl odepchnęły z kolei Anglia i Austria, jako obrońcy europejskiego status quo. Półroczna wymiana not zakończyła się dyplomatyczną porażką interwentów