lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych wytwórnie płytowe zaczęły w nowy sposób podchodzić do promocji płyt z muzyką poważną - okazało się, że klasyczne utwory mogą podjąć skuteczną rywalizację na listach płyt z muzyką pop. Brytyjski skrzypek, uczeń Yehudi Menuhina, Nigel Kennedy w październiku 1989 roku doszedł do 3 miejsca najpopularniejszych płyt w Anglii z brawurową, acz utrzymaną w kanonie interpretacją Czterech pór roku Antonia Vivaldiego. Rok później przyszedł czas na fenomen trzech tenorów. Najpierw na szczyt zestawień wszedł sam Luciano Pavarotti z płytą The Essential Pavarotti. Wkrótce potem trio Jose Carreras, Plcicido Domingo i Luciano Pavarotti osiągnęli także szczyt brytyjskiej listy przebojów pierwszą