korespondencji, nigdy nie osiągnął tego stopnia fachowości, by mógł sam projektować. Protegowanym przez niego i ulubionym architektem był Piotr Aigner. Z nim współtworzył niektóre projekty, jak na przykład projekt fasady kościoła Św. Anny. Model przyszłości widział w architekturze klasycystycznej. Wiadomo jednak, że lubił barok, zachwycał się architekturą wiejskich rezydencji w Anglii i małymi formami rokoka. Rozległa perspektywa porównawcza czyniła go otwartym zarówno na style, które wyszły z mody jak i te, które zaczynały być lansowane. Mecenasowska działalność Stanisława Kostki Potockiego jest dobrze znana, zwłaszcza mecenaty – olesiński i wilanowski są wystarczająco opisane. Jedno, co można by dorzucić – widząc je w