do Andrzeja Chorążego, który nie umiał, albo nie chciał, podać telefonu do brata; a jednak listy na jego adres były przekazywane Jacowi, czytał je i - nie odpisywał. Ty, Rabbi, w słowa ubierałeś coraz to nowe pomysły i propozycje: chciała zgody, odkupienia domu, wspólnego prowadzenia interesów, nalegała na jego przyjazd do Anglii, domagała się, by oddał jej Maksa i odwrotnie - obiecywała odstąpić od tego żądania, choć Jac zdaje się nie brał na serio pogróżki. Wszystko, co pisała, a ty szlifowałeś, streszczało się w jednym, rozpaczliwym krzyku: wróć! A on, choć ciszej i jakby echem, powtarzał się także w twoim domu, gdy Kajka