oczywisty fakt: jest to mazur ostatni. To znaczy, że trzeba go tańczyć w uniesieniu, pod presją wydarzeń zza bielonej ściany, w ich rytmie: trzeba się spieszyć. Periculum in mora! Radosny pląs jest podbarwiony bitewną gorączką: tańczyć trzeba szybko: szybko i szybciej - bo trąbią wsiadanego, bo zaraz w ogień, bo Ojczyzna, Animatorka, Wodzirejka, popycha już w ramiona innej tancerki - śmierci, w której objęcia też wypada iść radośnie i z taneczną galanterią.<br>Przy okazji niewielka, acz całkowicie merytoryczna dygresja. Dotyczy ona trwałej i żywotnej obecności tanecznego, "ułańskiego" schematu we współczesnej świadomości i kulturze popularnej. Utwór Wojciecha Młynarskiego Jesteśmy na wczasach należy z pewnością