W tej perspektywie dramat wędrownych <name type="person">Filidorów</> staje się symbolem zagubionej cywilizacji, w której happening bywa nierzadko ceniony wyżej niż refleksja. Plucie na balkony będzie skądinąd zajęciem dużo bardziej spektakularnym niż metodologiczne wyważanie racji. Sztuka plucia może nawet okazać się inspirująca dla kogoś, kto chciałby wykazać możliwość rozszerzenia klasycznego pojęcia sztuki. Bałbym się jednak, by w imię sympatii do postmodernizmu zastąpić klasyczne pojęcie człowieka jako "<q>istoty rozumnej</>" przez "<q>istotę plującą z autoironią</>". Dlatego też, o ile postmodernizm jest przyjmowany z zainteresowaniem przez przedstawicieli niektórych nurtów sztuki, o tyle autorzy ceniący racjonalność i krytycyzm odnoszą się do niego z dystansem i ironią. To, co