niemiłe". Szczególnie przejmująco zabrzmiało osobiste wyznanie prymasa &lt;name type="place"&gt;Polski&lt;/name&gt;, że w czasie stanu wojennego doznawał lęku, bał się rozlewu krwi. Głos mu się załamał, gdy wyznał, iż obciąża swoje sumienie tym, iż mimo wysiłków nie zdołał ocalić życia księdza &lt;name type="person"&gt;Jerzego Popiełuszki&lt;/name&gt;. Warszawiacy odpowiedzieli oklaskami. Wystąpienie prymasa trzykrotnie przerywano odśpiewaniem supliki: "&lt;name type="person"&gt;Święty Boże&lt;/name&gt;, święty &lt;name type="person"&gt;Mocny&lt;/name&gt;, &lt;name type="person"&gt;Święty&lt;/name&gt; a &lt;name type="person"&gt;Nieśmiertelny&lt;/name&gt;, zmiłuj się nad nami". <br>Duży fragment wystąpienia kardynał &lt;name type="person"&gt;Józef Glemp&lt;/name&gt; poświęcił przewinieniom księży. Przepraszał &lt;name type="person"&gt;Boga&lt;/name&gt; za tych swoich poprzedników w metropolii warszawskiej, którzy ulegali lękowi przed caratem, za tzw. księży patriotów, którzy w zamian za lojalność wobec władzy ludowej chcieli zapewnić sobie wygodne życie, za tych