chylił się już ku zachodowi. Weszłam pod gałęzie rozłożystego świerka, otuliłam się płaszczem przeciwdeszczowym i zasnęłam. Spało mi się na miękkich trawach wyśmienicie.<br>I tak przeszła kolejna noc. Rano turystka zjadła resztkę skromnego prowiantu. Nie wiem, dlaczego zamiast iść w dół - wspomina turystka - ruszyłam w górę. Potem znów w dół. Brodząc w wysokich trawach i paprociach szukałam jakiegoś wydeptanego szlaku. Zjeżdżając na siedzeniu po stromym zboczu podarłam płaszcz przeciwdeszczowy i spodnie.<br>I jeszcze raz Marek Grocholski: Pod wieczór pani Janina znalazła ścieżkę ułożoną z kamieni. Nie wiedziała jednak, w którą stronę iść tą percią. Zaczęły spadać wielkie krople deszczu. Położyła się