twój kolega - powiedziała. Jej twarz była doskonale zrównoważona. Nie wyrażała nic.<br>- A jak się nie pocałujemy? - zapytałem.<br>- TO STRACISZ ALARANĘ.<br>- No i co z tego?<br>- ALARANA JEST BARDZO WAŻNA. NIKT NIE BĘDZIE CHCIAŁ Z TOBĄ ROZMAWIAĆ. NIE BĘDZIESZ MIAŁ PRZYJACIÓŁ. SAME TYLKO POWIERZCHOWNE ZNAJOMOŚCI. WSZYSCY CIĘ BĘDĄ UNIKAĆ JAK ZŁEGO CZŁOWIEKA.<br>- A co z moją Alaraną? - zapytała niespodziewanie Baata.<br>- TY MOŻESZ JĄ ODZYSKAĆ. CAŁUJCIE SIĘ. NAMIĘTNIE.<br>- To może się pocałujemy - zaproponowała Baata. - Co nam szkodzi?<br>- Co nam szkodzi... - powtórzyłem za nią. Choć głupio było się tak ni z tego, ni z owego zabierać do całowania. Zwłaszcza, że nigdy nie rozpatrywałem Baaty