wybierać ją po petroniuszowsku w momencie, gdy nasze życiowe zadania zostały już dopełnione. Rzecz charakterystyczna: Jezus nie wybiera żadnej z przytoczonych postaw. Jego śmierć ma dla Niego sens całkiem swoisty.<br>Na wstępie zmuszeni jesteśmy podkreślić jedno: to nie przywiązanie do śmierci, lecz przywiązanie do życia będzie podstawowym rysem świadomości Jezusa. Codziennie będzie mówił o życiu; że przyszedł życie dać, że jest żywą wodą, żywym chlebem, pokarmem życia, co więcej, sam jest Życiem. Gdy w Wieczerniku ogarnie Go świadomość bliskiej śmierci, powie: "To jest ciało moje" i "to jest krew moja". Jego miłość życia jest miłością ptaków niebieskich, lisów i ich nor